อ่านบทความต่อไปนี้ แล้วตอบคําถามข้อที่ 141 - 145

การเสริมสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้

กุลธร  เลิศสุริยะกุล

        สังคมไทยในปัจจุบัน เป็นสังคมฐานความรู้ ที่การเรียนรู้ ความรู้และนวัตกรรมเป็นปัจจัยสําคัญในการพัฒนา จึงมีความจําเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องเสริมสร้างฐานความรู้ที่เข้มแข็งให้กับประเทศ เพื่อความสามารถในการปรับตัว รู้เท่าทัน ไม่ให้ตกอยู่ในฐานะผู้เสียเปรียบ โดยส่งเสริมและสร้างสภาพการณ์ ให้คนไทยทุกคนมีสิทธิและความเสมอภาค ในการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต

        สังคมแห่งการเรียนรู้ เป็นสังคมแห่งภูมิปัญญา ตระหนักถึงความสําคัญ ความจําเป็นของการเรียนรู้ ที่ทุกคนและทุกส่วนในสังคม มีความใฝ่รู้และพร้อมที่จะเรียนรู้อยู่เสมอ การเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นและมีความต่อเนื่องเป็นปกติวิสัย ในชีวิตประจําวันของคนทุกคน ไปจนตลอดสิ้นอายุขัย เป็นการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นได้ในทุกเวลา ทุกสถานที่ของคนทุกคนในทุกสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม

        ในสภาพการณ์ปัจจุบันของสังคมไทย ยังมีอุปสรรคสําคัญหลายประการที่จะส่งผลให้ สิทธิและความเสมอภาคในการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิตของประชาชน ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุปัจจัยหลัก ๆ กล่าวคือ

        ประการแรก : ความแตกต่างกันในโอกาส ที่จะเข้าถึงความรู้และแหล่งการเรียนรู้ เนื่องจากประชาชนจํานวนมากยังมีระดับการศึกษาต่ำ อยู่ในครอบครัวชุมชนที่ด้อยการศึกษา ขาดทักษะความสามารถพื้นฐานในการแสวงหาความรู้ข่าวสารข้อมูล จึงไม่สามารถเข้าถึง และใช้ประโยชน์จากองค์ความรู้ที่มีอยู่อย่างมากมาย หลากหลายในปัจจุบัน

        ประการที่สอง : ความเหลื่อมล้ำทางสังคมไม่ว่าจะเป็นโครงสร้างพื้นฐาน ระบบบริการ ทั้งลักษณะเฉพาะและบริการสาธารณะ รวมทั้งแหล่งการเรียนรู้หรือแหล่งวิทยาการต่างๆ ที่มีอยู่มักกระจุกตัวในสังคมเมือง ทําให้มีระบบบริการพื้นฐานครบทุกด้าน มีแหล่งความรู้อย่างหลากหลาย และมีสภาพแวดล้อมเอื้อต่อการเรียนรู้ มีเทคโนโลยีทันสมัย ทําให้ประชาชนบางกลุ่มมีความได้เปรียบกว่าประชาชนส่วนใหญ่อย่างสิ้นเชิง

        ประการที่สาม : ความแตกต่างด้านเศรษฐกิจของประชาชน ทําให้บุคคลมีอํานาจในการบริโภคข่าวสารข้อมูลต่างกัน การลงทุนเพื่อการศึกษา การแสวงหาความรู้ด้วยตนเองจากแหล่งวิทยาการและแหล่งการเรียนรู้ประเภทต่างๆ ย่อมแตกต่างกันไปด้วย ผู้มีฐานะทางเศรษฐกิจดีกว่ามีโอกาสมากกว่าที่จะจัดสรรทรัพยากรเพื่อการเรียนรู้ และองค์ความรู้อย่างหลากหลายให้กับตนเองได้เท่าที่ต้องการ ในทางกลับกันประชาชนที่มีฐานะยากจนไม่สามารถจัดสรรองค์ประกอบต่างๆ เพื่อการเรียนรู้ให้กับตนเองและชุมชนได้ แม้ว่าจะมีองค์ความรู้มากมายที่จําเป็นต้องเรียนรู้และองค์ความรู้เหล่านั้น จะมีคุณค่าต่อการดําเนินชีวิตและการประกอบอาชีพเพียงใดก็ตาม

จากบทความข้างต้น ข้อใดกล่าวถูกต้อง